Wieś położona na południowym skraju gminy Grabowiec, nad rzeką Wołicą, w obrębie Działów Grabowieckich. Pierwsza wzmianka o miejscowości pochodzi z 1394 roku, kiedy książę mazowiecko-bełski Ziemowit IV utworzył łacińską parafię w Grabowcu. Przed rokiem 1424 Rogów był w posiadaniu Stefana Goździa, który w tym roku zamienił Rogów ze Stanisławem z Falęcina na 1/2 Zaborzec. W 1578 roku wieś miała kilku właścicieli, z których Piotr Da-nielecki posiadał tu 1/4 łana ziemi, 3 zagrodników z ziemią, 1 zagrodnika bez ziemi i 2 komorników, Stanisław Rogowski 1/4 łana ziemi i 3 komorników, Kowałowski 1/4 łana ziemi. Piotr Komorowski 1/4 łana ziemi i 1 zagrodnika bez ziemi, a Jan i Mikołaj Rogowscy sami uprawiali 1 łan ziemi. Jan Rogowski posiadał dodatkowo 1/4 łana ziemi, a Szymon Danielecki miał 1 komornika bez ziemi.
Według źródeł w 1619 roku wieś należała do Reginy Glińskiej-Rudowskiej. W 1702 roku Rogów częściowo był w posiadaniu Stanisława Stefana Czarnieckiego (zm. w 1703 r.), żonatego z Katarzyną Koniu-ską, a czę.ściowo należał do Rogowskiego. Wieś zapewne dzieliła losy sąsiednich Świdnik. Można się domyślać, że córka Stanisława Czarnieckiego - Zofia Aniela wychodząc za mąż za Michała Potockiego, wojewodę wołyńskiego, wniosła mu Świdniki - i zapewne Rogów - w posagu.
W 2 połrXVin wieku i w 1 pol. XIX wieku dobra Świdniki [wraz z Rogowem] były własnością Batowskich herbu Trzy Zęby. W 1814 roku należały do Antoniego Stanisława Batowskiego, zmarłego w 1823 roku, żonatego z Katarzyną z Jankowskich, która zmarła w 1825 roku. Po Stanisławie wieś w 1823 roku odziedziczył syn Onufry Antoni, od którego w 1834 roku kupił ją Franciszek Węgleński herbu Godziemba, mini.ster sprawiedliwości w rządzie Królestwa Kongresowego. Po jego śmierci dobra przeszły na syna Tadeusza, żonatego z Rzewuską, a następnie na wnuka Jana Węgleńskiego, żonatego z Marią Gro-thus. Po nich majątek odziedziczył ich syn Ksawery (1904-1941), ożeniony z Janiną Kochanowską, którzy w 1929 roku posiadali tu 827 ha ziemi. Ostatnimi właścicielami majątku byli dwaj synowie Ksawerego: Jan i Piotr.
Spis z 1827 roku notował Rogów w powiecie hrubieszowskim i parafii Grabowiec. Liczył wówczas 32 domy i 180 mieszkańców. W 1845 roku wieś była w gminie Miączyn, należącej do Tadeusza Węglińskiego. Istniała tu karczma, która uzyskała patent na dalsze prowadzenie wyszynku alkoholu.
Pod koniec XIX wieku wieś i folwark wchodziły w skład dóbr Świdniki. Folwark liczył wówczas 241 mórg ziemi ornej, 99 mórg łąk, 14 mórg nieużytków oraz 9 budynków drewnianych, a wieś Rogów 28 domów i 201 mórg ziemi.
Według spisu z 1921 roku było we wsi 31 domów i 182 mieszkańców, w tym 9 Ukraińców.
W czasie II wojny światowej w miejscowym folwarku należącym do Węglińskich istniał szpital połowy AK dla rannych partyzantów.
ŹRÓDŁO: Józef Niedźwiedź - Leksykon historyczny miejscowościdawnego województwa zamojskiego
